ANNEM BENİ AFFEDERMİSİN?
Annemin yalnızca bir gözü vardı. Ondan nefret ederdim… Çünkü bu durum beni utandırıyordu.
Ailemizi geçindirmek için okulda aşçılık yapardı. İlkokulda iken bir gün annem bana merhaba demeye gelmişti. Yerin dibine geçmiştim. Bunu bana nasıl yapabilirdi? Onu görmezden geldim. Ona nefretle baktım ve oradan kaçtım. Ertesi gün sınıfta bir arkadaşım dedi ki, “Eeee, senin annenin yalnızca bir gözü varmış!”. Yerin dibine girmek istedim. Ve de annemin ortadan kaybolmasını istedim. Bu yüzden o gün onunla karşılaşınca dedim ki, “Beni gülünç duruma düşüreceğine ölsen daha iyi?!!!” Annem karşılık vermedi. Dediklerim hakkında bir saniye bile durup düşünmedim çünkü çok kızmıştım. Onun duyguları beni ilgilendirmiyordu. Onu evde istemiyordum.. Çok çalıştım ve Singapur’a okumaya gittim. Sonra evlendim. Kendi evimi aldım. Çocuklarım oldu ve hayatımdan memnundum.
Bir gün annem beni ziyarete gelmişti. Kaç yıldır beni görmemiş ve torunlarını tanımamıştı. Kapıya gelince çocuklarım ondan korktular. Ona “Evime gelip çocuklarımı nasıl korkutabilirsin! HEMEN BURADAN GİT!” diye bağırdım. Buna annemin sessizce “Kusura bakmayın. Yanlış adrese geldim galiba” dedi ve gözden kayboldu. Bir gün mezunlar toplantısı için okuldan bir mektup aldım. Karıma “iş seyahatine gidiyorum” diye bahane uydurdum ve mezunlar toplantısına gittim.
Mezunlar toplantısından sonra sırf meraktan eski eve gittim!!! Komşularım, annemin öldüğünü söylediler. Hiç üzülmemiştim. Bana verilsin diye annemin bıraktığı bir mektup verdiler ve okumaya başladım.
“En sevgili oğlum, her zaman seni düşünüyorum…Singapur’a gelip çocuklarını korkuttuğum için üzgünüm. Mezunlar gününe geleceksin diye çok sevinmiştim. Ama seni görmek için yataktan kalkabilir miyim bilemiyorum. Sen büyürken sürekli bir utanç kaynağı olduğum için üzgünüm. Biliyor musun… sen çok küçükken bir kaza geçirmiştin ve gözünü kaybetmiştin. Anne olarak senin tek bir gözle büyümene dayanamazdım. Bu yüzden sana kendi gözümü verdim. O gözle benim yerime görüyor diye seninle o kadar gurur duyuyordum ki.
Bütün sevgilerimle…Annen…”
Benim için yaptığı büyük fedakarlığı anlamadığım içim kendimden utandım ve nefret ettim. Ama artık çok geç…
Annenin çocuğuna sevgisi böyle olursa Allah’ın (c.c.) kullarına sevgisini, rahmetini siz hesaplayın.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) buyumuştur ki,
“Allah (c.c.)’ın yüz bölümlük rahmeti vardır. Yalnızca bir bölümünü yarattıkları arasında dağıtmıştır. Bu rahmet sayesinde vahşi hayvanlar yavrularını korurlar ve birbirleriyle geçinirler. Diğer 99 kısım rahmetini Allah (c.c.) kullarına rahmet eder.”
Ebu Hüreyre (r.a.)’den
Peygamber (s.a.v) Efendimiz önce Allah’a (c.c.) ve resulüne itaat etmemizi sonra da annemize ve daha sonra babamıza itaat etmemizi emretmiştir.
ALLAHın selamı üzerinize olsun çok güzel ve anlamlı bir yazı gözyaşlarımı tutamadım ben anne olduktan sonra ve çocuğum büyüdükçe anladım annelik bambaşka anlatılamaz ne kadar kırarsa kırsın duygun değişmiyor hep çocuğunun iyiliğini düşünüyorsun ben annemin kardeşimi daha fazla sevdiğini düşünürdüm sıcacık zaman geçiremedim annemle onu kaybettiyimde ondört yaşımdaydım annem 37 yaşında dünyam yıkılmıştı annelik görevi bana kalmıştı kardeşimse 9 yaşında ve biz köyde yaşıyorduk annemin acısınımı yoksa şimdi ne yapıcam nasıl yapıcam anneliğin yükü bana kalmıştı uyadığımda hepsi rüya olucak biticek derdim ama öyle olmuyordu sizlere hizmetlerinizden dolayı RABBİM sizlerden razı olsun keşke bu hizmette bende buluna bilsem birilerine helal ürünlerden yedirme fikri bile beni heyacanlandırıyor içim içime sığmıyor ALLAH rızası için küçücükte olsa helal ürünler satıp çocukları zehirlenmekten kurtarsam mddiyatım yok fakat koskepten alabilirmiyim diye hayaller kuruyorum izmiede hiç helal market yok helal ürünleri satışını yapan yerleri buldum şükür birde helal gıda hakkında çoğu insan bilgisiz izmire nolur daha çok gelin İNŞALLAH benimde buzincire katılmam nasip olur İNŞALLAH ALLAHIM sayılarınızı arttırsın devletimizde sizinle beraber çalışsın heryer helal ürünlerle dolsun İNŞALLAH selam ve dua ile RABBİME emanet olun